រឿងក្នុងភូមិ៖ ការផ្លាស់ប្តូរអាស្រ័យដោយចេះអក្សរ

បង Tinh ក៏បានបញ្ចប់កម្មវិធីលុបបំបាត់អនក្ខរកម្មផងដែរ។ អាស្រ័យដោយមានវិញ្ញាបនបត្រ គាត់បានចូលរៀនវគ្គបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈបច្ចេកទេសសំណង់ដែលបើកក្នុងឃុំ។ បន្ទាប់ពីបញ្ចប់វគ្គបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ បង Tinh និងមិត្តភ័ក្តិបានសហការបង្កើតក្រុមសំណង់នៅភូមិ។ សមាជិកក្រុមភាគច្រើនបានបញ្ចប់ថ្នាក់លុបបំបាត់អនក្ខរកម្ម និងវគ្គបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈបច្ចេកទេសសំណង់។ ពីមុនដោយសារមិនចេះអក្សរ ប្រជាជនភាគច្រើនធ្វើស្រែ ឥឡូវនេះពួកគេបានចេះអក្សរ ហើយចូលរួមក្នុងវគ្គបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈដើម្បីឱ្យមានការងារដ៏ស្ថិរភាពនិងប្រាក់ចំណូលកាន់តែខ្ពស់។ សូម្បីតែប្រជាជនចិញ្ចឹមសត្វ នៅពេលដែលពួកគេចេះអក្សរ ក៏ទិញសៀវភៅណែនាំបច្ចេកទេសបន្ថែមទៀតមកសិក្សា ដោយហេតុនោះពង្រីកការចិញ្ចឹមសត្វ ដើម្បីអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ច។

កងទ័ពការពារព្រំដែនបង្រៀនអក្សរដល់កុមារនៅតាមតំបន់ព្រំដែន

អាស្រ័យដោយចេះអក្សរ ទើបគ្រួសារបង Tinh បានកាត់បន្ថោយការលំបាក។ កាលពីប៉ុន្មានឆ្នាំមុន នៅពេលដែលកងទ័ពការពារព្រំដែន និងកម្មាភិបាលអប់រំស្រុកមកភូមិបើកថ្នាក់ លុបបំបាត់អនក្ខរកម្មធ្វើឲ្យមនុស្សជាច្រើនមានការភ័ន្តច្រឡំ។ សូម្បីតែបង Tinh ក៏មានមតិថា “តើយើងខ្ជះខ្ជាយពេលវេលាសិក្សាដើម្បីទទួលបានវិញ្ញាបនបត្រដោយបញ្ចប់ថ្នាក់លុបបំបាត់អនក្ខរកម្មដើម្បីធ្វើអ្វី? សព្វថ្ងៃមានមនុស្សច្រើនណាស់ដែលបញ្ចប់ការសិក្សាពីសញ្ញាប័ត្រ ដែលមិនអាចរកការងារធ្វើបានទេ”។ ឮប្រជាជននិយាយដូច្នេះ កងទ័ព Hung ដែលទទួលបន្ទុកថ្នាក់លុបបំបាត់អនក្ខរកម្ម បានពន្យល់ភ្លាមៗថា៖ “យើងរៀនអក្ខរកម្ម ដើម្បីលើកកំពស់គុណវុឌ្ឍិរបស់យើង និងមានចំណេះដឹងបន្ថែម មិនមែនសម្រាប់តែគោលបំណងទទួលបានការងារនោះទេ។ ការកសាងជីវភាពវប្បធម៌ និងការកសាងជនបទថ្មី ទាមទារឱ្យប្រជាជនគ្រប់រូបចេះអក្សរ មានចំណេះដឹង និងសមត្ថភាព”។ បង Tinh បានចែករំលែកថា៖ “នៅក្នុងភូមិយើង មនុស្សពេញវ័យភាគច្រើនមិនចេះអក្សរទេ ប៉ុន្តែគ្មាននរណាម្នាក់ឃ្លាននោះទេ...”។ កងទ័ព Hung បានពន្យល់បន្ថែមទៀតថា “ប្រសិនបើយើងមិនចេះអក្សរ យើងនឹងមិនឃ្លានទេ ប៉ុន្តែយើងនឹងមិនដឹងពីរបៀបដាំស្រូវឱ្យទទួលបានទិន្នផលខ្ពស់ របៀបដាំបន្លែដើម្បីធានាសុវត្ថិភាពចំណីអាហារ និងវិធីការពារកុំឱ្យកើតជំងឺសម្រាប់ជ្រូក និងមាន់។ ដូច្នេះយើងនឹងនៅតែក្រ ហើយបើឪពុកម្តាយយើងក្រ កូនចៅរបស់យើងនឹងជួបការលំបាក”។

ស្ដាប់ការពន្យល់របស់កងទ័ព អ្នកភូមិបានយល់បន្តិចម្ដងៗពីភាពចាំបាច់នៃការរៀនអក្សរ។ ពីមុនមានហេតុផលជាច្រើនមិនទៅសាលា ប៉ុន្តែឥឡូវនេះប្រជាជនគ្រប់រូបចង់ចូលរៀន ព្រោះគេដឹងពីអត្ថប្រយោជន៍នៃរៀនអក្សរ។ ដូចជាបង Ban Van Tinh តាំងពីចូលរៀនថ្នាក់លុបបំបាត់អនក្ខរកម្មមក គាត់បានបោះបង់ទម្លាប់ផឹកស្រាច្រើន ផឹកស្រារហូតដល់ស្រវឹង ព្រោះគាត់បានអានអត្ថបទជាច្រើនអំពីផលប៉ះពាល់នៃគ្រឿងស្រវឹងចំពោះសុខភាព។ ហើយទន្ទឹមនឹងនោះ គាត់បានប្រាប់យុវជននៅក្នុងភូមិ មិនប្រើប្រាស់គ្រឿងស្រវឹង ឬស្រាបៀរឡើយ។ អាស្រ័យដោយចេះអក្សរ បានចូលរួមចំណែកការពារសុខភាពជូនប្រជាជន។ល។ ដូច្នេះហើយទើបអ្នកភូមិប្រាប់គ្នាថា៖ “បើអ្នកភូមិយើងណាម្នាក់មិនចេះអក្សរ ពួកយើងនឹងលើកទឹកចិត្តឲ្យពួកគេចូលរៀនឲ្យបានឆាប់។ មានតែការគេចចេញពីអនក្ខរកម្មប៉ុណ្ណោះ ទើបអាចផ្លាស់ប្តូរជីវភាពរស់នៅជាវិជ្ជមានបាន”៕

បកប្រែដោយ Huyen Trang