អ្នកស្រី Nong Thi Thao បានឲ្យដឹងថា នៅភូមិ Khuon The មានគ្រួសារចំនួន ១០៤ ដែលជាជនជាតិ Nung ប៉ុន្តែឥឡូវនេះនៅសល់តែកីត្បាញក្រណាត់តិចតួចណាស់ដែលមួយផ្នែកមិនមានអ្នកធ្វើ មួយផ្នែកដោយសារសេដ្ឋកិច្ចទីផ្សារបានផ្លាស់ប្តូរ ដែលធ្វើឱ្យមុខរបរតម្បាញមិនអាចអភិវឌ្ឍបាន។

ដូចនារីជនជាតិ Nung ជាច្រើននាក់នៅទីនេះដែរ តាំងពីកុមាភាព អ្នកស្រី Thao បានស្គាល់កីត្បាញធ្វើពីឈើ ឬស្សី។ ក្រណាត់នីមួយៗត្រូវបានច្នៃដោយដៃដ៏ប៉ិនប្រសប់របស់ម្តាយ និងជីដូន។ ការត្បាញត្រូវបានបន្តពីជំនាន់មួយទៅជំនាន់មួយ ហើយក្លាយជាមុខរបរប្រពៃណីរបស់ជនជាតិ។ អ្នកស្រី Thao បានចែករំលែកថា៖ “កាលពី២០ឆ្នាំមុន នៅភូមិ Khuon The ផ្ទះនីមួយៗដាំកប្បាសនៅលើជម្រាលភ្នំ លុះដល់រដូវច្រូតកាត់ ផ្ការីកសក្បុស គ្របដណ្តប់ពេញផ្ទៃមេឃ។ ក្រោយពីច្រូតរួច កប្បាសត្រូវបានបង្វិលទៅត្បាញក្រណាត់។ ទោះជាយ៉ាងណា យូរៗទៅមុខរបរតម្បាញនៅទីនេះបានបាត់បង់បន្តិចម្តងៗ”។

leftcenterrightdel
ស្ត្រី និងម្ដាយបង្រៀនមុខរបរត្បាញក្រមាដល់ជំនាន់ក្មេងនៅភូមិ Khuon The ឃុំ Phuc Ung

ចាប់តាំងពីកម្មវិធី ១៧១៩ ត្រូវបានអនុវត្តមក ជនជាតិ Nung នៅភូមិ Khuon The បានទទួលធនធានបន្ថែមពីស្ថាប័ន សាខានានា ដើម្បីស្តារមុខរបរតម្បាញប្រពៃណីឡើងវិញ។ អាស្រ័យហេតុនោះ ស្ត្រី និងម្តាយនៅក្នុងភូមិបានចលនាគ្រួសារ ថែរក្សាមុខរបរតម្បាញ ការជ្រលក់ពណ៌ និងប៉ាក់។ លោកស្រី Hoang Thi Len ជាគ្រួសារមួយក្នុងចំណោមគ្រួសារចំនួនបីដែលបច្ចុប្បន្នកំពុងថែរក្សាមុខរបរតម្បាញនៅភូមិ Khuon The បានឲ្យដឹងថា៖ “អាស្រ័យដោយមានគោលនយោបាយជួយឧបត្ថម្ភរបស់រដ្ឋ បច្ចុប្បន្នយើងខ្ញុំកំពុងខិតខំប្រឹងប្រែងបើកថ្នាក់បង្រៀនដល់ជំនាន់ក្មេងៗ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា មុខរបរតម្បាញរបស់ជនជាតិ Nung នៅភូមិ Khuon The នឹងត្រូវបានថែរក្សាជារៀងរហូត”។

បើតាមអ្នកស្រី Len ដើម្បីត្បាញក្រណាត់ស្អាតមួយដុំ ស្រ្តីត្រូវចំណាយរយៈពេលប្រហែលពី ២ ទៅ ៣ ថ្ងៃ ។ បន្ទាប់ពីត្បាញរួច ក្រណាត់នឹងត្រូវត្រាំក្នុងពណ៌ លាយនឹងទឹកកំបោរ។ បន្ទាប់ពីបានក្រណាត់លាបពណ៌តាមពណ៌ដែលចង់បានហើយ ដំណាក់កាលបន្តគឺប៉ាក់ក្បូក្បាច់រចនាសមរម្យសម្រាប់អាវ ខោ កាបូប មួក។ល។ ការប៉ាក់សម្រាប់នារីជនជាតិ Nung ធ្លាប់ត្រូវបានគេយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំង ព្រោះមើលស្នាមម្ជុលនីមួយៗអាចដឹងពីភាពប៉ិនប្រសប់របស់ក្មេងស្រី។

លោក Le Duc Van លេខាភូមិ Khuon The បានឲ្យដឹងថា៖ “ផលិតផលត្បាញនៅភូមិ Khuon The មានលក្ខណៈពិសេសណាស់។  ទោះជាយ៉ាងណា ការលំបាកធំបំផុតបន្ទាប់ពីការស្តារមុខរបរតម្បាញប្រពៃណីឡើងវិញ គឺទំហំនៃការផលិតមិនទាន់ឆ្លើយតបតាមតម្រូវការទេ ហើយបច្ចុប្បន្នការផលិតមានលក្ខណៈតូចតាចនិងលក្ខណៈគ្រួសារប៉ុណ្ណោះ។ នាពេលខាងមុខ យើងនឹងធ្វើសេនាធិការ និងលើកឡើងនូវវិធានការជាច្រើនបន្ថែមទៀត ដើម្បីរួមចំណែកផ្សព្វផ្សាយ និងចលនាប្រជាជន អភិរក្ស និងអភិវឌ្ឍន៍មុខរបរប្រពៃណី។ ទន្ទឹមនឹងនោះ បង្កើនការផ្សព្វផ្សាយផលិតផលដែលបង្កើតឡើងដោយប្រជាជនឲ្យក្លាយជាទំនិញ អាស្រ័យហេតុនេះ ស្តារមុខរបរតម្បាញប្រពៃណីរបស់ជនជាតិ Nung ឡើងវិញនៅទីនេះ”៕

បកប្រែដោយ Huyen Trang